Ik ben geen landschapsfotograaf, heb ik gemerkt. Wat ik zie is mooier voor mijn ogen en komt niet zo terecht in een kader. De macro daarentegen valt vaker niet tegen. Ik word wel, tot mijn grote verrassing, steeds beter in portretfotografie, ook met de macrolens die zich daar prachtig voor laat lenen. De serie foto’s die ik afgelopen week van mijn dochter en mijn kleindochter maakte, zijn geweldig, al zeg ik het zelf. Maar ik laat ze niet zien :-) En dan straks… Half februari wordt mijn kleinzoon verwacht. Ik kan mijn hart nog meer gaan ophalen.
Voorlopig begraaf ik mijn neus in het gras. Zoals gisterenochtend toen alles prachtig berijpt was.
Klik om te vergroten; sommige foto’s zijn duidelijker op ware grootte.
☘️
_