☘️
_
Regen en de wind hebben een slagveld van de wilde wingerd (Parthenocissus) gemaakt. Alleen de ranken, blad aan een draadje en nog wat bladstengels zijn over. Maar van de week was diezelfde wingerd nog vol en mooi rood gekleurd. De herfstzon maakte er een warm plaatje van.
Terwijl ik keek, ritselde het boven mijn hoofd. Ben op de tuinbank gaan staan om te kijken wat daar zo ritselde?
Aha…
☘️
Met dank voor het kijken en tot de volgende keer,
Dianne
_
Ik ben geen landschapsfotograaf, heb ik gemerkt. Wat ik zie is mooier voor mijn ogen en komt niet zo terecht in een kader. De macro daarentegen valt vaker niet tegen. Ik word wel, tot mijn grote verrassing, steeds beter in portretfotografie, ook met de macrolens die zich daar prachtig voor laat lenen. De serie foto’s die ik afgelopen week van mijn dochter en mijn kleindochter maakte, zijn geweldig, al zeg ik het zelf. Maar ik laat ze niet zien :-) En dan straks… Half februari wordt mijn kleinzoon verwacht. Ik kan mijn hart nog meer gaan ophalen.
Voorlopig begraaf ik mijn neus in het gras. Zoals gisterenochtend toen alles prachtig berijpt was.
Klik om te vergroten; sommige foto’s zijn duidelijker op ware grootte.
☘️
_
Wintertijd.
Een wankel evenwicht: meer koude nachten, het begin van vorst en nog zonnige dagen. Er vliegt nog wat, er bloeit nog wat, maar de herfst heeft zijn greep al verstevigd. Blad valt voor het kleuren kan, een groene kikker heeft zijn winterslaap niet gehaald en het ijs van de nacht ligt getekend op het water van de drinkschaal.
Robertskruid wringt zich boven het herfstblad uit.
(Foto Robertskruid: Lumix & Raynox)
☘️
Veel appels zijn al van de kleine boom gevallen, maar schijnpapaver maakt moedig nieuwe knoppen voor de najaarsbloei.
☘️
☘️
Terwijl de kamperfoelie fel tegen een strakblauwe lucht afsteekt …
☘️
vind ik ijs dat tussen mijn vingers breekt.
☘️
Tussen de tegels groeien kwetsbare zwammetjes met magie. Wie niet in sprookjes gelooft, weet niet wat hij in de schaduw ziet.
Ik zie, ik zie… en wat zie jij?
☘️
☘️
☘️
_
Deze luis is ongeveer 1,2 tot 2,6 mm lang. Aan het eind van het seizoen worden alleen gevleugelde luizen gevormd (in de zomermaanden kunnen ook gevleugelde luizen voorkomen). Deze luizen vliegen naar de winterwaardplant waarop ze na paring eieren afzetten. Ze leven niet in kolonies.
☘️
De vlieg leeft van nectar en af en toe een een insect. Om het voedsel naar binnen te krijgen, gebruikt hij zijn zuigsnuit. De naam komt voort uit het feit dat de eitjes afgezet worden in mesthopen. De eitjes zijn voorzien van zijvleugeltjes, zodat ze niet meteen in de verse hoop verdwijnen.
☘️
Er ligt vaak een kat in de kroon van deze kleine boom te slapen. Na de bloei van de bloesem ontstaan kleine kersachtige appeltjes die tot in de winter aan de boom blijven hangen. De appeltjes kun je eten, maar zijn smakeloos. De lijsterachtigen eten ze graag. Ik gebruik ze als decoratie.
☘️
Dit is een Neomyia uit de familie echte vliegen. Welke volledige benaming hij heeft, viridescensis of cornicina, is onduidelijk want dat zou je onder andere aan de vleugeladering moeten zien. Die is onzichtbaar op deze foto. En alsof het nog niet nat genoeg is, komt er nog een druppel bij…
☘️
_
Een groepje bundelzwammen, Genus Pholiota, groeiend op een schaduwplek op verbrand, oud, paalhout. De eerste paddenstoelen op dit hout en mijn eerste foto van dit jaar van paddenstoelen.
Ik sla ze meestal over omdat ik er bijster weinig, eigenlijk helemaal niks, van af weet. Maar met zo’n toekijkende putto-engel op de achtergrond moest dit beeld gemaakt.
Misschien is dit de stoffige bundelzwam, Pholiota conissans, maar ik weet het zeker niet beter, dus corrigeer mij gerust.
☘️
2017 – fotografie – paddenstoelen – bundelzwammen – Putto – schaduw – natuur – verbrand hout – Panasonic Lumix DMC-FZ200 – herfst – Soli
_
Galerij van 9 foto’s.
Buiten grijs en nat. Het licht is nog niet uit geweest. Binnen voelt het knus, en in mij zit een weemoed die verzacht. Gegoten over een warme herinnering waarin altijd plaats was. Vandaag ben ik daar, met een glimlach en vrolijke accenten.
Nu een lange winter voor de deur staat, leek het me wel wat om een terugblikblog te maken van het najaar met een selectie van vroege en latere beelden. De herfstfoto’s zijn in een galerij geplaatst, afzonderlijk aanklikbaar en kun je ook op ware grootte bekijken.
Heb je het gehoord vandaag? De druppels van de nacht die uit de bomen regenden? Heb je gehoord hoe het kind de herfst hoog van zich af schopte en hoe hij toch weer ritselend viel? Hoorde jij ook de luide ganzenvlucht boven de daken? Heb je gehoord hoe madeliefjes zacht de kop opstaken en hoe het blad daarvoor uiteen week? Of heb je het alleen gezien? Speel het geluid dan af in je oren en luister nog een keer. Doe je ogen dicht, leun naar buiten.