☘️
2018 – Macrofotografie – Blad – Druppels – Mos – Kikkerdril – Tuin – Lente – Natuur – Panasonic Lumix DMC-FZ200 – Raynox DCR-250 – Soli
_
Nu een lange winter voor de deur staat, leek het me wel wat om een terugblikblog te maken van het najaar met een selectie van vroege en latere beelden. De herfstfoto’s zijn in een galerij geplaatst, afzonderlijk aanklikbaar en kun je ook op ware grootte bekijken.
Omdat ik grotendeels aan huis gekluisterd ben, door rug, lonkt de decemberzon. En terwijl ik dit schrijf, hoop ik dat het grijs nog optrekt. Zo ben ik gaan experimenteren met tegenlicht. Drie blogjes eerder, namelijk bij Novemberlicht, heb ik er al iets van laten zien met de bloemskeletten van de hortensia ‘Annabelle’. Dus foto’s gemaakt met zon; stoel en hortensiabloemen en kijken hoe ver ik kon gaan met tegenlicht, het overtreden van regels en volharding. In vijf transparante beelden in verschillende (zon)belichting, en die je het beste beeldvullend en apart van elkaar kunt bekijken.
De laatste is experimenteel op het randje, zoveel tegenlicht dat er door de overstraling een ‘zonne-aura-regenboog’ verschijnt; daarna redelijk contrast toegevoegd. Best apart. Maar niet zo best voor je camera en je ogen.
Even zitten in de novemberzon na een koude nacht. Tussen de kleur van herfst. Ik kijk naar een bloemskelet van de hortensia. In het tegenlicht lijkt de uitgebleekte bloem nog poreuzer, maar krijgt tegelijkertijd een koperen glans. Het licht en donker houd ik tussen mijn wimpers vast; zo wil ik bewaren.
De bruinverkleuring van de uitbloei van de hortensia toont een somber gezicht; de verdorde bloemen op de lange, kale stelen bieden een volle, chaotische aanblik. Maar het bleke, fragiele skelet van de tuilen van de bolhortensia Annabelle, hier tegen een strakblauwe lucht, is van een regelrechte schoonheid…