Terugblik 2020

In 2020 is mijn blog halverwege stil komen te staan. Dat heeft zo zijn reden en werd het mede daardoor zeker stiller naar de buitenwereld toe.
Er zijn dan ook wat foto’s blijven liggen, foto’s die ik tot dusver niet geplaatst heb. Nu het einde van december in zicht is, is het misschien leuk om een foto per maand van het jaar 2020 te laten zien. Twaalf foto’s, nog even voor het voetlicht voor ze definitief in het archief zullen verstoffen…

 ☘

Klik om te vergroten. Click to enlarge.

☘️

Dank voor het bezoek aan mijn blog, een goede oudejaarsavond
en graag tot volgend jaar.

Hartelijke groet, Dianne

_

Koude ochtend 2

Het zijn de donkere dagen voor kerst. Sporadisch een puntje licht. Het veld is ’s ochtends wit en vervolgens nat en zompig. De klissen hebben kleur verloren. Ze buigen door, dor verscholen tussen de restanten van het najaar. Maar hun frêle jas van kou is van een verstillende schoonheid.

☘️

_

Koude ochtend

 in 4 foto’s.

☼ Kamille

☼ Kamille

Kamille – Matricaria – Kamillen – Kummel – Matricaire – Ramunė – Kamilleblomslekta – Agumidda – Kamomiller – Tuoksusauniot – Moychechak – Rumianek

Duizendblad – Achillea millefolium – Common yarrow – Gemeine Schafgarbe – Hazegerf – Civanperçemi – Röllika – Stainch-gress – Ryllik – Krwawnik pospolity

 Dank voor het kijken. Groet, Dianne

_

Verrassing

Ik heb een jaar of drie geleden een busje wildebloemenzaden in mijn border leeggestrooid. Er kwam niet bijster veel op en de meeste zaailingen werden weggevaagd door katten. Maar de malva is een blijver en ook de goudsbloemen komen terug. Dit voorjaar kwamen er veel planten op die flink de hoogte ingingen. Ik had geen idee wat ze zouden worden. Ik keek de bloemknopjes open. Het blijkt de Hesperis matronalis te zijn, de damastbloem. Ik heb nu wolken witte damastbloemen en een lila versie. ’s Avonds ruiken de bloemen nog lekkerder. De damastbloem komt vaak voor als verwilderde, vaste plant op halfbeschaduwde plaatsen. Daar staan de planten bij mij ook. Het lijkt wel of de bloemen licht geven. Mooi!

Scaeva selenitica – Gele halvemaanzweefvlieg

☘️

_

Van het hart

Dit is een kijkfotoblog waar ik veel plezier aan beleef en ik hoop jullie ook. Ik laat een kleine wereld zien waar ik mij over verwonder. Daar zitten ook wel eens veelvraatjes tussen die ik fotografeer en verder met rust laat. Ik zeg niet dat ik helemaal nooit bestrijd in mijn tuin, maar als ik het doe, gaat het altijd op een milieuvriendelijke manier. Alleen als de vogels of lieveheersbeestjes er niet genoeg van eten, verwijder ik het teveel aan bladluizen met de hand, of gebruik water en andere (kruidige) planten. Verder doe ik niets. Zo word mijn kardinaalsmuts elk jaar helemaal ingesponnen en opgegeten door stippelmotrupsen, maar doordat ik volg in wat er gebeurd, weet ik dat die struik ook weer helemaal bijkomt.
De stokroos barst van de kevergaatjes. Blad heeft mineergangen. Sprink-en blad haantjes. Ik kijk!
De tuin is niet alleen van ons, maar van alle diertjes die erin leven en waar ik ook graag meer over wil weten. De tuin is mijn leertuin en we hebben hem te leen, net zoals we de natuur te leen hebben. Daar moeten we goed voor zorgen. Wie hecht er dan niet aan de natuur, zou je denken…

Opvallend is dat ik nu op Blomsterphoto meer en meer benaderd word met reacties over bestrijden. In het begin gaf ik nog geduldig en beleefd een (ecologisch) antwoord na enige research, want echt specifiek weet ik het ook niet altijd. Waar ik overigens geen enkele reactie meer op kreeg en er vervolgens meer bestrijdingsvragen kwamen waarop mensen moordzuchtig met gif gingen antwoorden. Mijn geduld is op! Ik heb grenzen en een fotoblog! De reacties die over chemisch bestrijden gaan, gaan nu onmiddellijk en onverbiddelijk de spambak in. Je hebt aan mij geen goeie. Leef en laat leven en anders zet je maar wat anders in je tuin!

PS Verdiep je in planten, wat op welke plek en grondsoort en zet vooral niet elke soort vijg in een pot op je stenen tegels. Daar komt vast mot van.

Het blad (een blad) van de gele lis is als een harmonica bij elkaar getrokken. De kardinaalsmutsstippelmotrupsen die zich uit de kardinaalsmuts hebben laten zakken, zijn namelijk klaar om te gaan verpoppen. Een aantal rupsjes hebben zich achter het blad verschanst en het veilig opgevouwen . Over een aantal dagen zullen ze uit hun pop komen. Ondertussen hebben ze een kunstwerk gemaakt van het enkele lisblad.

☘️

_

Gehoornde metselbij

Dit weekend is de Nationale bijentelling. Een half uurtje tellen is al genoeg. Ik hoop te kunnen tellen, maar het is kil en het regent momenteel. Behalve een akkerhommel zie ik nog niks in mijn tuin ☂  Hoe anders was dat in maart toen de laurierkers vol in bloei stond en de temperatuur steeg. Als ik toen had moeten tellen, was ik de tel kwijtgeraakt, want de laurierkers is groot en breed; dat is niet bij te houden.
Naast de laurierskers staat een rode ribes en ook de ranonkelstruik, die door de laurierkers heen groeit, bloeide volop. Een lustoord voor bijen.

Een fervente bezoeker die je ook veel bij bijenhotels ziet, is de gehoornde metselbij, Osmia cornuta. Het is een van de eerste bijensoorten die in het voorjaar is te zien. De gehoornde metselbij is relatief groot (10 tot 15 mm) en vanwege de sterke beharing lijkt deze bij nog groter. De vrouwtjes hebben zwarte beharing op de kop en het borststuk en fel oranje-rode beharing op het achterlijf. Hier staat een vrouwtje op de foto.

☘️

Het mannetje, op de onderstaande foto, ziet er hetzelfde uit, maar is herkenbaar aan de witte haren op de kop die bij het vrouwtje ontbreekt. Mannetjes zijn meestal kleiner van omvang en hebben antennes die langer zijn dan die van het vrouwtje. De gehoornde metselbij is in opkomst als gecultiveerde bijensoort. Net zoals honingbijen kunnen ze als bestuivende insecten worden ingezet tijdens de teelt van groenten en fruit.

🐝Osmia cornuta – Gehoornde metselbij – European orchard bee – Gehörnte Mauerbiene – Osmie cornue



Bron: Wikipedia

☘️

_

Slevenierebieske

☘️

Een zevenstippelig lieveheersbeestje op de voorjaarsbloeiers, sneeuwroem (1) en speenkruid (2), in de tuin. Dit kevertje is veel te zien op zonnige plekken. Het zevenstippelig lieveheersbeestje wordt soms aangemerkt als geluksbrenger en is ook het bekende symbool tegen zinloos geweld.

☘️

Wist je dat dit lieveheersbeestje, net zoals veel andere kevers, een eersteklas reukvermogen heeft? Een vliegend lieveheersbeestje kan prooien ruiken en zo naar een bladluizenkolonie vliegen. Als een zevenstippelig lieveheersbeestje de geur van bladluizen oppikt, beweegt het zich langzamer en verandert vaker van richting, maar omdat het een slecht gezichtsvermogen heeft, merkt het waarschijnlijk pas een individuele bladluis op met de twee zintuiglijke uitsteeksels (maxiliare palpen) aan de kaken. Omdat die uitstekende delen erg kort zijn, moet het letterlijk tegen die bladluis aanlopen. Beetje onhandig, lijkt mij, maar wel met een open-mond-verrassing om zo tegen het lekkerste voedsel aan te botsen.


Bron:
De tekst, in andere woorden, is van Wikipedia. Als je meer over dit lieveheersbeestje wilt weten, er is nog meer dan genoeg te ontdekken, kun je daar terecht.

🐞

Coccinella septempunctata – Seven-spot ladybird – Siebenpunkt – Coccinelle à sept points – Mariquita de siete puntos – Coccinella comune – Sjödepla – Clock leddy – Sjuprickig nyckelpiga – Seitsenpistepirkko – Buburuză – Biedronka siedmiokropka – Marigorringo zazpittitta – Bóín Dé sheachtbhallach – Nannakola tas-seba’ tikek – Biéte-à-bòn-dhiu – Kêzxatûn


_

Mooi en jammer

De stermagnolia, Magnolia stellata, ontluikt. Deze kleinblijvende beverboom bloeit voordat hij in het blad komt, al in maart, met witte, stervormige bloemen. Door de regen en de wind zijn de bloemen zo weg. Een kortdurende pracht. De regendruppels geven er nu wel iets extra’s aan. Even.

Magnolia Stellata – Stermagnolia – Star magnolia – Stern-Magnolie – Magnolia étoilé – Magnolia gwiaździsta – Stjärnmagnolia – Magnolia estrellada – ماغنوليا نجمية

☘️

_

Blijven hangen

(in 2 foto’s.)

Het voordeel van al die regen is dat de bijna opgedroogde vijver in het park weer stroomt in de wind en de eenden kunnen zwemmen in plaats van lopen in een laagje water. Zelf verschuil ik mij fijn in mijn regenparka en hoop dat het vele nat de droogte van het vorige jaar kan oplossen.
Het mos doet het in ieder geval prima. De waterdruppels blijven goed hangen. Het zwarte mugje had ook een acceptabele hangplek gevonden.

☘️

☘️

☘️

_

Licht

Ik hou veel van licht. Niet van de sombere, vale kleuren van een kwakkelende winter. Maar als maar even de zon schijnt, wordt zelfs een donkere hoek een lichtfeest. Gelukkig lengen de dagen weer. Deze foto is van de Stermagnolia in tegenlicht; boordevol met licht aaibare bloemknoppen.

☘️

_

Schorspatronen

Soms kom je wel eens iets tegen waarvan je niet weet wat het is, maar dat wel mooi of intrigerend is zoals bij dit stuk schors van een gerooide boom. De motieven lijken wel ingebrand. Zijn het afdrukken van wortels van planten? Als grapje gooien we er thuis nog wat soorten prehistorische insecten tegenaan.
De boomschors laat ik in een hoek staan. Misschien ga ik er iets van maken, maar eerst eens napluizen wat ik nu eigenlijk zie. Natuurlijk vergeet ik het tot ik de schors weer tegenkom en kom ik er steevast opnieuw achter hoe weinig ik eigenlijk weet van onze wonderlijke natuur…

Het antwoord komt van Diersporengids.nl.
Dit zijn de vraatpatronen van schorskevers/bastkevers. Het zit namelijk zo:
De aanstaande ouders, de heer en mevrouw Schorskever, paren in een kleine ruimte, een zogenaamde paringskamer, onder de schors van een boom. Vanuit deze paringskamer legt mevrouw Schorskever moedergangen aan waarin zij haar eitjes legt. Wanneer die uitkomen graaft het Schorskeverkroost kleinere gangen haaks van de moedergang af. Dat geeft het specifieke patroon waarmee vaker tot op soort te determineren is. Vaak, niet altijd, komt de naam van de waardplant voor in de naam van de schorskever: bijvoorbeeld de grote iepenspintkever of de kleine iepenspintkever. En dit is schors van een iep!

De larven van de grote en kleine iepenspintkever graven dus gangen tussen het hout en de bast. De gangen worden breder naarmate de larven ouder worden en groter. In de bovenstaande twee foto’s en ook bij de onderstaande foto kun je in het schorshout de resten van de larven en kevers duidelijk zien zitten. (Klik om te vergroten.)
De grote iepenspintkever, Scolytus scolytus, is glanzend zwart of donkerbruin en 4 tot 6 mm lang, de kleine iepenspintkever, Scolytus multistiatus is roodbruin of zwart en 2 tot 3,5 mm lang.
De grote en de kleine iepenspintkever brengen de schimmelziekte over die iepziekte veroorzaakt.

Hoe zit dat nu met die iepziekte?
De schorskevers voeden zich maar enkele dagen met gezonde iepen. Daarna vliegen ze terug naar zieke of dode bomen om zich voort te planten. Per moedergang kunnen wel tot 100 eitjes worden afgezet. De larven verpoppen zich en komen door de bast naar buiten als volwassen kevers. Daarna volgt de rijpingsvraat in de okselknoppen van jonge iepentwijgen. Tijdens die rijpingsvraat brengen de kevers de iepenziekteschimmel over. De kevers dragen namelijk duizenden plakkerige sporen aan hun lichaam mee naar buiten. De sporen kunnen daarbij in de vraatwonden terechtkomen. Na kieming vormen ze schimmeldraden die verder het hout binnengroeien en de sporen verspreiden zich door de boom met de sapstroom.

Natuurdeskundige G. van Poelgeest zegt hierover: Een besmette iep reageert door zijn sapstroom te stoppen om te voorkomen dat de schimmel zich in alle sapgangen tot in de top kan verspreiden. Maar juist die reactie zorgt ervoor dat de boom doodgaat. Door de afsluiting van de sapstroom kan het water namelijk nergens meer komen om de boom te voeden en sterft hij door uitdroging. (Bron: AD.)

De geur die ongezonde iepen verspreiden, trekt de kevers aan. De iepenspintkevers kunnen 11 kilometer overbruggen om opnieuw hun wonderlijke, waaiervormige gangenstelsels te maken.

Bronnen: Ik zou dit allemaal niet geweten hebben zonder het artikel op diersporengids.nl en de aanvulling die ik bij wiki/groenkennisnet.nl gevonden heb. Hier kun je ook verdere informatie vinden.

(Na het pellen van de gerooide boom en het gedeeltelijk afvoeren, is de rest blijven liggen waaronder dit stuk schors. Nu meer dan een jaar geleden. De kevers en larven zijn ingedroogd.)

☘️

Met dank voor je bezoek en tot de volgende keer,
Dianne

_

IJstijd

Van de week was het ijstijd. Voordat ik de deur uitging hele koude handen krijgen door wat ijsflinters uit een drinkschaal te vissen. Dat dunne ijs heeft mooie, grillige vormen die ik graag voorzichtig vasthoud om er een bevroren beeld van te maken. De kunst is ook om het ijs niet te breken.

☘️

☘️

Met dank voor je bezoek en tot de volgende keer,
Dianne

_