Terugblik 2020

In 2020 is mijn blog halverwege stil komen te staan. Dat heeft zo zijn reden en werd het mede daardoor zeker stiller naar de buitenwereld toe.
Er zijn dan ook wat foto’s blijven liggen, foto’s die ik tot dusver niet geplaatst heb. Nu het einde van december in zicht is, is het misschien leuk om een foto per maand van het jaar 2020 te laten zien. Twaalf foto’s, nog even voor het voetlicht voor ze definitief in het archief zullen verstoffen…

 ☘

Klik om te vergroten. Click to enlarge.

☘️

Dank voor het bezoek aan mijn blog, een goede oudejaarsavond
en graag tot volgend jaar.

Hartelijke groet, Dianne

_

Metaphorical leaves

Met een verhuizing bezig, geschiedenis in handen, veel lieve helpende handen en de laatste loodjes nog in het verschiet. Bij de bladzijden van het verleden stilgestaan, omgedraaid en ruimte gemaakt voor fris blad in het nieuwe jaar: toekomst voor ons samen 🍀🍃


 

Uitvliegen en geduld hebben

Of: Blij met een stippelmot. De kardinaalsmutsstippelmot. (7 foto’s in verschillende stadia met informatie. )
Blomsterphoto Yponomeuta cagnagella Soli 07_2016
 

Klik voor een grotere afbeelding

Klik voor een grotere afbeelding

De laatste kardinaalsmutsrupsen van de kardinaalsmutsstippelmot, Yponomeuta cagnagellus, zijn in juni hun sappige huis ontgroeid en ‘uitgevlogen’.
Ze hebben zich vanaf het voorjaar, van mei tot juni, flink tegoed gedaan aan het blad van de kardinaalsmuts en leefden in nesten van gesponnen draden die een hele struik kunnen bedekken. Spookachtige kunst, zo’n ingepakte struik. Maar het viel me dit jaar heel erg mee. Genoeg struik over. En geen nood, de struik groeit wel weer bij, is ook mijn ervaring. Het spinselweb biedt een natuurlijke bescherming tegen vijanden, zoals vogels. Dat lukt nooit helemaal, maar ‘mijn’ rupsen zaten op een diepe, veilige plek. Toen was het tijd om te vertrekken. En het was boeiend om te zien hoe ze dat deden…

 De afdaling van de kardinaalsmutsrupsen

De afdaling van de kardinaalsmutsrupsen

Zijdepoppen kardinaalsmutsrups

Zijdepoppen kardinaalsmutsrups

Vanuit hun ingesponnen blad, waar ze met groepjes in leefden, sponnen ze een lange dikke draad naar de grond en daalden af.
Af en toe waaide zo’n draad in mijn haren omdat ze er, met hun grote aantal, wel een paar dagen over deden om uit te trekken en ik dat heel even vergat als ik juist in dat deel van de tuin moest zijn. Maar de rupsen hielden zich stevig vast. Eenmaal beneden, sponnen ze zich laag bij de grond in een cocon, waar de verpopping zou plaatsvinden. Ik zag dat, toen ze op de grond beland waren, dat ze zich onderaan de stengel van de perzikklokjes insponnen.             Van pop naar vlinder duurt zo’n 10 à 20 dagen. In die periode neemt de pop geen voedsel tot zich. Alles lijkt in rust, maar binnenin worden de larvale organen afgebroken en weer opgebouwd tot de organen die de mot straks nodig heeft.
 

Het spinsel van de poppen is nogal taai om wat bescherming tegen natuurlijke vijanden te hebben. Net zoals de rupsen zitten de poppen ook dicht bij elkaar. Toch gaan ze na het verpoppen hun eigen weg. Maar eerst wordt er nog gepaard. Via een geurstof lokken de vrouwtjes hun paarpartner naar zich toe. De eitjes worden afgezet en de jonge rupsen overwinteren in de kardinaalsmuts.

En toen begon het wachten op de Kardinaalsmutsstippelmotten zelf. Rupsje nooit genoeg had dit blog beter kunnen heten en die titel slaat uiteraard op mij Een paar keer per dag, zover het toeliet, kijken. En hopen dat ze niet uitvlogen zonder mij. En dan opeens, na een fikse regenbui, zodat je denkt: die blijven nu zeker warm zitten, zag ik er een. Een beetje verscholen onder een blad, vlak boven de poppen. Nooit gedacht dat ik nog eens zo blij zou zijn met een stippelmotje. We hebben samen toch al heel wat fases doorlopen, haha. Ze zijn zo klein dat ze gemakkelijk aan je oog kunnen ontsnappen. Maar zie je er een, dan zie je er meer. Dat worden weer heel wat rupsjes in de kardinaalsmuts.

Kardinaalsmutsstippelmot, klik om te vergroten

Kardinaalsmutsstippelmot, klik om te vergroten

 Yponomeuta cagnagella, klik om te vergroten

Yponomeuta cagnagella, klik om te vergroten


Blomsterphoto Y. cagnagella  Soli 2016_07

Yponomeuta cagnagella – Kardinaalsmutsstippelmot – Spindle ermine – Grand hyponomeute du fusain – Pfaffenhütchen-Gespinstmotte – Benvedsspinnmal
 

Wilde bijen in de Hoge Fronten (CNME)

(17 foto’s) Ik zag het eigenlijk te laat, de aankondiging, maar vanwege de regen werd het een week uitgesteld en werd het mogelijk om alsnog aan te melden bij het CNME, het Centrum voor Natuur- en MilieuEducatie, voor de wilde bijenexcursie op zondag 19 juni in de Hoge Fronten in Maastricht onder leiding van ecoloog en bijenkenner Ivo Ramaekers.

Knautiabij, Andrena hattorfiana ♂

Knautiabij, Andrena hattorfiana

En gelukkig bleef het droog! En brak zelfs de zon op momenten door. In plaats van de twee uur die voor de excursie waren uitgetrokken, liepen we met gemak bijna drie uur. Ik hoef niet te zeggen dat ik heb genoten van deze zoektocht naar de wilde bijen, samen met een sympathieke en gedreven Ivo Ramaekers, en de gelijkgestemde nieuwsgierigheid van ons groepje.

Schorviltbij, Epeolus tarsalis tussen de voorzichtige vingers van Ivo Ramaekers

Schorviltbij, Epeolus tarsalis, tussen de voorzichtige vingers van Ivo Ramaekers

Ik zou dit elke week wel willen doen. Want natuurlijk heb ik heel veel gehoord, maar ben nog meer vergeten. Het determineren van wilde bijen is verdomd lastig. Je moet ze vastpakken, onder de loep houden, en bijna onvermijdelijk, soms zelfs doden om er de juiste naam aan te geven. Dan houd ik het liever iets algemener. Of hoop dat ik later de juiste naam erbij kan zetten dankzij een oplettende bijenkenner. De bijen hebben het al moeilijk en ik fotografeer toch liever op de juiste plek met het geluk als ze stilzitten voor een goede foto.

De Hoge Fronten blijkt een van de soortenrijkste bijen- en wespengebieden van ons land. Er komen ongeveer 200 verschillende soorten bijen- en wespen voor. En veel van deze soorten hebben hele specifieke eisen aan hun leefgebied. Zo zijn bijen soms afhankelijk van het voorkomen van een specifieke plantensoort. (Bron, citaat: CNME)



Ook zag ik bijen die ik niet op tijd kon laten zien vanwege de beweeglijkheid in het zonnetje. Daarom heb ik sommige wilde bijen op de foto’s die ik hier plaats nog niet op de juiste naam of soortnaam kunnen brengen. Hopelijk komt dat later nog…

♀Zuidelijke Langhoornbij, Eucera nigrescens

Zuidelijke Langhoornbij, Eucera nigrescens

Wil je meer lezen over de Hoge fronten, dan is dit een leuke link. Je kunt natuurlijk ook googelen op Hoge fronten.

Koekoeksbijen, zoals deze Nomada wespbij, bouwen geen nest, maar leggen op onbewaakte ogenblikken hun eitjes in de nesten van de bijen ‘gastheer’. De larve van de koekoeksbij kan zich dan ongehinderd te goed doen aan de voedselvoorraad. Sommige soorten zijn gespecialiseerd op een soort bij, anderen hebben een breder bijenarsenaal om uit te kiezen…

Nomada sp. - Wespbij - Koekoeksbij

Nomada sp. – Wespbij – Koekoeksbij

Nomada sp. - Wespbij -Koekoeksbij

Nomada sp. – Wespbij – Koekoeksbij


In de Hoge Fronten groeit de sterk afgenomen Beemdkroon, Knautia arvensis. De bloemen bevatten veel nectar. En waar Beemdkroon bloeit, vind je de knautiabij. Deze solitaire bij is afhankelijk van deze bloemen. De vrouwtjes verzamelen het roze stuifmeel. Hoe belangrijk dat is, lees je hier, bij specialisatie, in de derde kolom. Zeer de moeite waard!
Bij te vroeg maaien, gaat de knautiabij verloren. Gelukkig wordt het maaien steeds meer afgestemd met natuurbeheer.

Blomsterphoto Knautiabij m. Soli 2016

Blomsterphoto Soli 2016 Knautiabij vr.

Blomsterphoto_DS 2016 (8) Knautiabij vr.

Blomsterphoto_DS 2016 (9) Knautiabij vr.

Andrena hattorfiana – Knautiabij – Knautien-Sandbiene – Väddsandbi


Wilde bijen zijn soms erg klein. Je zult goed moeten kijken naar de bloemen of daar je een wilde bij zult aantreffen. Maar dan nog op naam brengen… Dit is een groefbij.

 groefbij - Lasioglossum

groefbij – Lasioglossum

De laatste serie foto’s in de galerij moeten nog op naam worden gebracht. Ik heb ontzettend veel plezier aan dit wilde bijenblog beleefd, ik hoop dat jullie ook zullen genieten. Of de Hoge fronten eens een bezoek brengen als je in Maastricht bent.


 © Dianne Soli, 2016
 

In de tuin

 

(5 foto’s.)
Zo hard bezig geweest met herstellen, dat ik bijna niet aan ‘gewoon’ leuk leven toekwam. Dus dat ben ik gaan doen. Druk gehad, ook gezellig druk. Dat is toch anders.
Jongste werd zestien en ging aansluitend drie dagen naar Berlijn met zijn klas. En hij deed examen. Spannende tijd.
Aan tafel gezeten met twaalf dierbare vrienden. Het koken nam ik op me. Dat was ook heel spannend, want sinds het hartinfarct, nu een jaar geleden, had ik zo’n groot diner niet meer gedaan. Maar het ging goed en het was lekker en gezellig. Voor herhaling vatbaar. De datum staat al vast. Jarig geweest. Goed en fijn gevierd, samen met mijn lief die twee dagen eerder jarig is. Verder hebben de buren een stevige afscheiding gemaakt tussen onze tuinen. Hard gewerkt om het weer een beetje toonbaar te maken in alle jaargetijden van dit voorjaar :-) Veel nieuw aangeplant en dat gaat prima aan met al die regen en wat zon. Ik ga niet zonder camera de tuin in, want er is altijd wat te zien. Beker koffie binnen handbereik, al wordt die steevast steenkoud. Old habit.

 

Dit, nog kleiner dan een speldenknop, beestje, zat op het blad van de wilde hyacint. Het blijkt een aardvlo te zijn. Het is een kevertje dat tot de familie van de bladhaantjes behoort. Vanwege die sterk verdikte spier boven zijn achterpoten kan hij grote sprongen maken. Aardvlooien, ook wel vlokevers genoemd, zijn planteneters.

Psylliodes – Flea beetle – Flohkäfer – Alticini – Altises – Jordlopper – Pchełki ziemne – Besouro-saltador – Spragės – Бүргетәрізділер – ด้วงหมัดผัก

Blomsterphoto Psylliodes (Chrysomelidae) Soli 2016
 

Toen ik bij de vijver kwam, wachtte daar een verrassing, kikkerdril. Niet zoveel, maar ik heb maar een kleine vijver. Dus meer dan genoeg. Hoewel ik altijd wel ‘zwerf’kikkers in de vijver heb, is er nog nooit kikkerdril afgezet. Er hing een zeer tevreden kikkertje in het water. Nu oppassen voor de gulzige reiger. (Foto’s aanklikken voor een grotere en scherpere weergave.)


 

In de magnolia had zich een vrouwelijke gewone kameleonspin, een krabspin, verscholen. Kameleonspinnen variëren in kleur tussen geel en wit, afhankelijk van de bloemen waar ze zich op of in verstoppen. Hun sterke gif kan zelfs grotere prooien, zoals bijen, doden. De prooi wordt gegrepen en leeggezogen en blijft vaak aan de bloem hangen. Dat kan de aanwezigheid van de kameleonspin verraden.

Misumena vatia – goldenrod crab spider – Veränderliche Krabbenspinne – Thomise variable – araña cangrejo – Kwietnik – Blomkrabbspindel

Blomsterphoto Misumena vatia Soli 2016
 

Gelukkig werd er ook op de wat grijzere dagen hard gewerkt. Altijd een vrolijk gezicht, dat ‘gestuif’ in de bloemen…
Blomsterphoto Bee Soli 2016
 

2015

Allereerst allemaal een goed 2016 gewenst met grote dank aan alle bezoekers voor het visiteren van mijn blog. Ik heb al een januariblog gemaakt, maar wilde graag eerst een terugblik van 2015 plaatsen, een jaar vol van natuurbeelden. Ik heb ervan genoten om ze te maken. Ik hoop dat jullie met plezier met mij mee terug willen kijken. Vandaag of op een andere dag van het nieuwe jaar.


Januari 2015 stond in het teken van het ijs, vriesnachten en koude ochtendneuzen. Wat was het mooi…



Februari 2015, nog steeds ijzig maar de vrieskou nam af en de lucht werd al blauwer en beloftevol. De eerste krokus…



Maart 2015 roerde zijn staart met stormachtige wind en regen, maar ook met aangenaam terrassenweer…



April 2015 was persoonlijk mijn moeilijkste maand, ik kwam met hartfalen in het ziekenhuis terecht. Maar buiten zong de lente…



In mei 2015 revalideren, maand waarin ook mijn camera het begaf en ik dankbaar mijn verjaardag vierde, mét nieuwe camera…



In juni 2015 heb ik veel geoefend op de beestjes in mijn tuin, de nieuwe camera onder de knie krijgen in heerlijk weer…



Juli 2015, volop zomer en ontdekte ik tijdens een van mijn tochten een nieuw stukje natuur waarin ik mijn hart kon ophalen…



Augustus 2015 stond in het teken van de vlinders, veel dezelfde vlinders in mijn tuin, en veel minder dan in 2014…



September 2015. De ochtenden fris, de dauw in de vroegte en vuurvlinders die tevoorschijn kwamen als de dagen warmden…



Oktober 2015. Blad verkleurde in een zonnig najaar, de laatste bloemen verwelkten. Spinnen en hooiwagens vierden hoogtij…



November 2015. Het laatste herfstblad, de eerste winterbloesem, zonnige en natte uurtjes en vooral veel prachtige druppels…



En dan als laatste, december 2015. Een ongewoon zachte wintermaand. Geen nachtvorst. Veel kwam opnieuw in bloei…


 

Uit het zomerplaatjesarchief

Alle foto’s zijn groter aan en door te klikken in een galerij en het leukst te bekijken op F11  ➜  80 foto’s. Nu we naar het einde van de zomer gaan, vandaag is de eerste dag van de meteorologische herfst, heb ik nog een greep in de overgebleven beestjes uit mijn zomertuinarchief van 2015 gedaan. Straks weer tijd voor warme herfstbeelden  ☂ :-)  


 

Fall back

Nu een lange winter voor de deur staat, leek het me wel wat om een terugblikblog te maken van het najaar met een selectie van vroege en latere beelden. De herfstfoto’s zijn in een galerij geplaatst, afzonderlijk aanklikbaar en kun je ook op ware grootte bekijken.