Springbalsemien, 2 foto’s

Voor kinderen is het zaad geweldig, van de eenjarige reuzenbalsemien of springbalsemien die behoorlijk hoog kan worden. Mijn kleindochter zag de planten op deze zonnige herfstdagen voor het eerst en was niet meer te houden bij de peervormige zaadvruchten. De rijpe zaaddoosjes rollen zich in 5 delen op en de zaden schieten alle kanten op. Ze ontploffen als het ware als je ze aanraakt, of leuker nog, ze in je handen sluit. Knal!
Dat springen gaat behoorlijk krachtig met vaak schrik tot gevolg.  Je handen gaan er helemaal zoet van ruiken, lekker hoor.
De kruidachtige plant wordt ook wel buurmansverdriet genoemd als je hem in de tuin hebt staan, juist omdat het zaad ver weg springt en zich zo gemakkelijk naar andere tuinen verspreidt. In de tuin wordt hij niet zo hoog en is gemakkelijk uit te trekken.
Springbalsemien, Impatiens glandulifera, is een goede voedselplant voor bijen en hommels, de planten produceren veel nectar in een periode dat er weinig andere drachtplanten bloeien. Hij groeit overal waar het een beetje vochtig is, maar groeit zeer weelderig in de buurt van water en dat is meteen een probleem.
Want…
deze vertrouwde plant (een exoot, afkomstig uit de Himalaya en vanuit Noord-India geïntroduceerd in Europa als orchidee-achtige sierplant) is gaan verwilderen als invasieve soort. De snelle groeier, met hoge vertakking, verdringt andere inheemse planten om licht, ruimte en voedsel. Als echter een oever alleen maar is begroeid met springbalsemien, blijft na het afsterven een kale oever over en is de kans op erosie erg groot. En daarom blijkt de springbalsemien nu op de Unielijst te staan, als ongewenst in de hele EU. Op deze zwarte lijst staan soorten die niet uit Europa komen en die de oorspronkelijke flora en fauna verdringen of economische schade veroorzaken.
Ik begrijp het wel, maar het voelt ook als spijtig. De bijen en hommels hebben het al moeilijk en de bloeiende reuzenbalsemien is prachtig om te zien. Het is nauwelijks voor te stellen dat deze plant uit het natuurbeeld van West-Europa gaat verdwijnen…

Bron: Wikipedia en Bijenclub

Dit zijn de bloemen en de zaadvruchten van de springbalsemien

En dit is zo’n opengesprongen zaadvrucht dat zich in 5 delen oprolt. Een kunstwerk!

 
 

Advertenties

Koperkleurige langsprietmot

De koperkleurige langsprietmot, Nemophora cupriacella, is een nachtvlinder uit de familie van de langsprietmotten. In Nederland is deze microvlinder zeldzaam, maar ik heb hem dan ook niet in Nederland gevonden. Ik kwam deze tegen op de bloem van de Beemdkroon tijdens een wandeling in het dorpje Blankenheim dat aan de westrand van het Ahrgebirge in de Eifel ligt; 141 kilometer van mijn woonplaats  🦋

Klik om te vergroten; click to enlarge…

 

Tender blue

in 2 pictures

Veronica persica – Grote ereprijs – Persischer Ehrenpreis – Birdeye speedwell – Storkronet ærenpris – Pärsia mailane – Persiantädyke – Trädgårdsveronika – Hatun ch’iwa   ❀

 

Bosanemoon

 Anemone nemorosa

 

Sneeuwklokjes

Terwijl carnavalsvierders al de stad in trekken, de ‘zate herremeniekes’ met de gure wind mee blazen, kleuren de krokussen in vol ornaat, laat het jonge speenkruid, als een glanzend felgroen kleed, uitbundig weten dat alles altijd komt. De knoppen barsten, de merel zingt en schoonheid spreekt door er alleen maar zacht naar te kijken.

(Ik blijf lekker thuis.)
 

Sprokkeltijd

‪‎(2 foto’s en een gedichtje.)
Zomerherinneringen met hele kleine bloemen, open tussen ongeveer acht uur ’s morgens en drie uur ’s middags. Het mooiste bloemetje uit mijn jeugd: Anagallis arvensis, rood guichelheil. Zoveel fijn en klein rood was onweerstaanbaar rondom mijn kuilhut.

   Anagallis arvensis – rood guichelheil – Scarlet pimpernel – Rød Arve – Acker-Gauchheil – Mouron rouge – Centonchio o Mordigallina – Kurzyślad polny – Rödmire – Nonsblom
 

Wilde bijen in de Hoge Fronten (CNME)

(17 foto’s) Ik zag het eigenlijk te laat, de aankondiging, maar vanwege de regen werd het een week uitgesteld en werd het mogelijk om alsnog aan te melden bij het CNME, het Centrum voor Natuur- en MilieuEducatie, voor de wilde bijenexcursie op zondag 19 juni in de Hoge Fronten in Maastricht onder leiding van ecoloog en bijenkenner Ivo Ramaekers.

Knautiabij, Andrena hattorfiana

En gelukkig bleef het droog! En brak zelfs de zon op momenten door. In plaats van de twee uur die voor de excursie waren uitgetrokken, liepen we met gemak bijna drie uur. Ik hoef niet te zeggen dat ik heb genoten van deze zoektocht naar de wilde bijen, samen met een sympathieke en gedreven Ivo Ramaekers, en de gelijkgestemde nieuwsgierigheid van ons groepje.

Schorviltbij, Epeolus tarsalis, tussen de voorzichtige vingers van Ivo Ramaekers

Ik zou dit elke week wel willen doen. Want natuurlijk heb ik heel veel gehoord, maar ben nog meer vergeten. Het determineren van wilde bijen is verdomd lastig. Je moet ze vastpakken, onder de loep houden, en bijna onvermijdelijk, soms zelfs doden om er de juiste naam aan te geven. Dan houd ik het liever iets algemener. Of hoop dat ik later de juiste naam erbij kan zetten dankzij een oplettende bijenkenner. De bijen hebben het al moeilijk en ik fotografeer toch liever op de juiste plek met het geluk als ze stilzitten voor een goede foto.

De Hoge Fronten blijkt een van de soortenrijkste bijen- en wespengebieden van ons land. Er komen ongeveer 200 verschillende soorten bijen- en wespen voor. En veel van deze soorten hebben hele specifieke eisen aan hun leefgebied. Zo zijn bijen soms afhankelijk van het voorkomen van een specifieke plantensoort. (Bron, citaat: CNME)

Ook zag ik bijen die ik niet op tijd kon laten zien vanwege de beweeglijkheid in het zonnetje. Daarom heb ik sommige wilde bijen op de foto’s die ik hier plaats nog niet op de juiste naam of soortnaam kunnen brengen. Hopelijk komt dat later nog…

♀Zuidelijke Langhoornbij, Eucera nigrescens

Wil je meer lezen over de Hoge fronten, dan is dit een leuke link. Je kunt natuurlijk ook googelen op Hoge fronten.

Koekoeksbijen, zoals deze Nomada wespbij, bouwen geen nest, maar leggen op onbewaakte ogenblikken hun eitjes in de nesten van de bijen ‘gastheer’. De larve van de koekoeksbij kan zich dan ongehinderd te goed doen aan de voedselvoorraad. Sommige soorten zijn gespecialiseerd op een soort bij, anderen hebben een breder bijenarsenaal om uit te kiezen…

Nomada sp. – Wespbij – Koekoeksbij

Nomada sp. – Wespbij – Koekoeksbij

In de Hoge Fronten groeit de sterk afgenomen Beemdkroon, Knautia arvensis. De bloemen bevatten veel nectar. En waar Beemdkroon bloeit, vind je de knautiabij. Deze solitaire bij is afhankelijk van deze bloemen. De vrouwtjes verzamelen het roze stuifmeel. Hoe belangrijk dat is, lees je hier, bij specialisatie, in de derde kolom. Zeer de moeite waard!
Bij te vroeg maaien, gaat de knautiabij verloren. Gelukkig wordt het maaien steeds meer afgestemd met natuurbeheer.

Andrena hattorfiana – Knautiabij – Knautien-Sandbiene – Väddsandbi

Wilde bijen zijn soms erg klein. Je zult goed moeten kijken naar de bloemen of daar je een wilde bij zult aantreffen. Maar dan nog op naam brengen… Dit is een groefbij.

groefbij – Lasioglossum

De laatste serie foto’s in de galerij moeten nog op naam worden gebracht. Ik heb ontzettend veel plezier aan dit wilde bijenblog beleefd, ik hoop dat jullie ook zullen genieten. Of de Hoge fronten eens een bezoek brengen als je in Maastricht bent.

 © Dianne Soli, 2016