Wintermuggen

Wachten

De wintermuggen beschut onder het herfstblad.
Zo stil is wachten met lange poten, lange vleugels. Transparant.
Hun dans is teer en vederlicht in zon, in rijp en sneeuw,
in licht dat welhaast laat verdwijnen.

De wind begint en draait de bladeren om en om. Geen zon,
de wintermuggen wachten.

☘️

Soli 21-11-2018

Wintermug Trichocera sp. – winter crane flies

Wintermug Trichocera sp.

Wintermug Trichocera sp.

2018 – Macro – Wintermuggen – Trichoceridae – Winter crane flies – Wintermücken – Vintermygg – Vintermyggor – Trihoceride – Pozmrokowate

☘️

_

Dauwvliegen

Kijken of het werkt: drie vliegen in dauw en omzetten naar zwart-wit. Wat is mooier, ik weet het niet. Daarom zijn de kleurenversies ook ingevoegd, om te vergelijken. Apart is het wel, al die dauwdruppels, maar natte vliegen op naam brengen is een beetje veel gevraagd. Daarom heten ze hier ‘Dauwvliegen’. Dat dekt die lading druppels wel. Onnodig te vermelden dat je ze kunt vergroten.

in zompig gras en mat-grijs licht, wacht het botte maaien
laaien bessen in de struiken, haasten stappen op het pad
sluipen, wieken, ruisen – het park schemert wit in dauw
terwijl vleugels wachten op een lauwe wind
blaast de lucht zich hemelsblauw

soli 2018

☘️

_

In het oog van de luwte

Oost-Indische kers

‘Hier spreekt het kruipend groen, het frisse blad, terwijl het blaast en ruist van najaar. Er ligt nog geen vorst op de loer die dauwdruppels verstijft, het blad laat kwijnen, ademloos verdwijnen als ik even vergeet te kijken. Alles heeft haast, het vallend zaad dat zich omdraait in de aarde en hoopvol opnieuw ten onder gaat.
Het moment van stilte bevries ik. Bewaar het in het oog van de luwte.’

D.’17

☘️

2017 – Macrofotografie – Blad – Druppel – Oost-Indische kers – Natuur – Natuurkunst – Panasonic Lumix DMC-FZ200 – Raynox DCR-250 – Soli

_

 
 

De herfst van een leven

 

‘In een kille hoek van de herfst kruipt een wesp op een blad. Hij zal niet hoger vliegen, maar vallen met de wind.  Lager, dieper, in het najaarsnat, totdat hij op zijn kant de vleugels verder openslaat.  – Onder een ritselend bladerdak ligt straks de stilte van het einde: een graf voor een wesp.’

D. ’17

 

Vespula vulgaris – Gewone wesp – Common wasp – Gemeine Wespe – Guêpe commune – Jordveps – Osa pospolita – Vanlig geting – Vespa comune – Waps

 
 
 

Bergop

De bloemen zijn aan het verdorren, het blad krult bruin en valt af. Dan is het nog een hele toer om je van de herfst af te willen keren; misschien helpt het om naar de zon te klimmen…

Stokroossnuitkever – Rhopalapion longirostre – Hollyhock Weevil – Langrüssliges Stockrosenspitzmäuschen – Apion des roses trémières

 
 
 
 
 

Systeem

   Sy ’t haar gebalde buik
   die afgrond toevertrou
   en kan nie terugkatrol
   maar moet al sneller sak
   al radeloser tol
   tot waar die besemstruik
   in oker skuim oopvou.

Zij heeft haar gebalde buik
de afgrond toevertrouwd
en kan niet terugkatrollen
maar moet al sneller zakken
steeds radelozer tol
tot waar de bezemstruik
in oker schuim ontvouwt.

   Met lig wat sy ontlas
   ryg sy die blare vas
   en koppel tak aan tak.
   Sy span vanaf die spil
   tien speke in ’n straal
   en trek haar dun patroon
   – die silwer dekagoon –
   in spreiende spiraal
   tot alles snaarstyf tril.

Met licht dat zij ontlast
rijgt zij de bladeren vast
en koppelt tak aan tak.
Zij spant vanaf de spil
tien spaken in een straal
en trekt haar fijn patroon
– de zilveren decagoon –
in uitbreidend spiraal
tot alles snaarvast trilt.

   Sy strik die laatste knoop
   en krimp bedees opsy,
   geledig deur die vlyt.

Zij strikt de laatste knoop
en wijkt bedeesd opzij
geledigd door de vlijt.

   Kyk – op haar rug die kruis
   van barmhartigheid
   wat elke argwaan stil.

Kijk – op haar rug het kruis
van barmhartigheid
dat elke argwaan stilt.

   Maar as die raamwerk ril
   sal sy elektries gly –
   ’n aarsellose oop
   agtvingerige vuis.

maar als het raamwerk rilt
zal zij elektrisch glijden –
’n aarzelloze open
achtvingerige vuist.

   Gedicht Sisteem van Elisabeth Eybers, Balance, Amsterdam, Querido 1963
   Vertaling Dianne Soli 2017

Humming sounds

in 2 pictures.
 
De lucht zoemt, gonst van vliegers en niets strijkt neer of even maar. Op een bloem, het lover of mijn huid. Ik laat me loom. Op de bodem van een zachte bries. Een stengel buigt zo diep als mijn luie armzwaai. Een vleugelslag snoept vruchten af. Hier hangt de geur van het zoete blijven. Dat schommelend verlangen aan een roerloze tak.

  (©ds)

Eupeodes – Kommazweefvlieg – Syrphidae 🌿

 

Bellen blazen

(2 foto’s)

Ze blaast bellen. Grote, kleine, in een aaneengesloten rij tot ze loslaten van de ring en om haar heen dansen. Dunne transparante vliezen waarin het licht kleurt door de trillingen die tegen elkaar botsen. Ze zweven en breken en ze blaast een wereld van opgaande kleuren in purper, groen, geel, wit en dan uiteenspattend zwart. Tot het sop op is en de verwondering opnieuw begint in de verse glanzende zeep. De aarde in een prachtige, maar breekbare bel. Ze danst onvermoeid met de bellen mee.

Ergens in de tuin blaast een vlieg een bel. De melkglazen druppel spat niet stuk, de vlieg haalt hem naar binnen en maakt een nieuwe. Ze kijkt ernaar, verwonderd, vraagt of zij dat heeft gedaan? Dat vliegen dat soms doen, om op te warmen, met hun kopje richting de zon, hoort ze. Of dat ze zo hun voedsel verteren tot het vloeibaar genoeg is om te drinken. Vliegen kunnen niet eten, alleen drinken. Ze kijkt opgelucht naar de bel die met de vlieg verdwijnt en vliegt naar binnen voor haar ‘Disney teevee’.

    Scathophaga stercoraria – gele strontvlieg – golden dung fly – Gelbe Dungfliege – Scatophage du fumier – mosca gialla – Cuchna nawozowa – Dyngfluga – Moxhe di stron

    Anthomyiidae – Bloemvliegen – root maggots – Blumenfliegen – antómidos – muște de flori – Grønnsakfluer – Blomsterflugor – Juurikärpäset – Antòmid – Antomiedoj      
 
 

Breekbaar beeld

 

(2 foto’s.)

Slenteren bij het veld. Loom. Dan sluipend. Ogen laag. Stil staan. Behoedzaam. Luisteren. Trachten niets te vertrappen. Zien met ingehouden adem. Geen schaduw laten vallen. Dan zachtjes door de knieën. Nog trager naar voren bewegen. Genieten van het beeld. Vervolgens heel langzaam, langzamer omhoog. Daarna drijven, kijkend, weg van het porseleinen gras. Tijd genoeg om naar huis te vliegen en nogmaals te beleven.

 

   Langpootmuggen – Tipulidae – Schnaken – Stankelben – Storstankelbein – Crane fly – Koziułkowate – Harkrankar – Tipuloidea – Bleiz-gouel-Mikael – Tipoledoj – Lószúnyogok
 

Pas nog

( 10 foto’s.)
Nog niet zo lang geleden, toen het najaar op het voorjaar leek, de wei nog woest en welig was en het zaad zich tussen bloem verstrooide, nog niet zo lang geleden… nog voor de dagen en de nachten, nog net geen vorst, al ijzig grijpend kouder werden…  toen kroop er een,  nog niet zo heel erg lang geleden,  uit de zoom van het opgebolde zomergras…

✔ een stippelblindwants, Pantilius tunicatus, uit de familie Miridae op een bloemstengel

 

✔ een sprinkhaanvlieg, Stomorhina lunata, uit de familie Calliphoridae op een boterbloem

 

✔ een grasgoudhaantje, Oulema melanopus. Wat een kleuren!

 

✔ en zag nog een weideschaduwwants, Lygus pratensis, op het boerenwormkruid

 

✔ de terrasjeszwever, Eupeodes corrollae, snoepend van de gewone brunel

 

✔ een zweefvlieg, de Eristalus arbustorum, de kleine bijvlieg, rustend op een boterbloem

 

✔ op bedauwde klaver droogde een drekvlieg (Scathophaga) met een druppel op de rug onder de eerste zonnestralen

 

✔ verscholen in het natte gras wachtte een bedauwde langpootmug op vliegschemertijd

 

✔ deze ‘grasduiker’ is waarschijnlijk een Dusona sp. uit de familie van de gewone sluipwespen

 

en als laatste, op oranje sporenhoopjes, een gewoon schaduwplatvoetje, Platycheirus scutatus, uit de familie van de zweefvliegen, de Syrphidae ✔

:

 

Blauw

Gewoon van een afstandje. Inzoomen. Met open vizier, maar een beetje versluierd door mijn wimpers. Afstand proberen te nemen van wat me bezighoudt en buiten mij om proberen te kijken. Buiten, op een zonnige dag, lukt het beter om los te laten. Leef vandaag, niet morgen, zei ze. Aan morgen denk ik niet, maar voelt er wel weer een toekomst. Vive ut vivas. Leef om te leven. Met hart. De voeten wandelend in de blote aarde.

 

Betoverend geel

Op blote voeten in de tuin. Rusten op de tinteling van de koude nacht. Tussen verlept bruin en verweekt zwart, komt knop en kleur tot leven.
Het rafelig geel op de kale takken was ik bijna vergeten.
Alles is er nog, zingen de vogels in de boom, terwijl ik steeds verrast opnieuw weer luister, kijk naar weten.

Toverhazelaar – Hamamelis ×intermedia – Witch-hazel – Hamamélis – Zaubernuss – Trollhasselsläktet – Oczar

 
 

Blauw uitzicht

Een restant van blad, even opgetild in zon. Niets klemt zich meer aan het oude vast. Licht nog winterbleek, vouwt nieuwe knoppen open. Van een blauw balkon vliegen vogels af en aan, wachtend op een groen verschuilen. Daar waar ik stond, beweegt een zachte grond vol zaden, een slak onder bruin blad.

 

Winterochtend

Achter de deur drijft het wit
in gekreukte struiken en wolken
stijgen boven zolderdaken. De aarde kraakt
een trek van voorzichtige voeten. Wasgoed
van kristal hangt zich aan de takken op.

Je lacht je mond op de ruit, blaast
je naam in glas en kijkt je vingers na
als een vliegende zwaai die in mijn armen
verdwijnt. Zo voelt smelten. Zo voelt de
behaaglijke kachel als je gloeiend thuiskomt.

Hol

Op zoek naar iets dat vulde, kwam ik een holte tegen. Beslagen door het ijs. Kijk. Geen leegte is zijn omtrek kwijt, het slijt alleen van kleur. Kijk hoe het toch kan stralen en ontstijgt  – wat eerst aan troosteloosheid leek gewijd. Dat het straks weer leven binnenkrijgt,  grenst aan volle zekerheid: in het hart rijpen al de vleugels.

 
 

IJsbloem

Ergens in het gras, stak het geluk zomaar de kop op. Roerloos had het daar gewacht totdat ik het glashelder zag, op een bevroren winterochtend.
Dat blozende moment; dat je weet, dat je ziet, dat geluk soms een beetje fonkelt. En dat je moet uitkijken om het niet met je adem te verstoren.

 

IJsgordijn

De dag is al een paar uur licht. De daken korrelig wit. In de koude kruipt de zon met voorzichtige vingers. Langzaam smelt wat van de nacht nog over is. O, morgen alsjeblieft weer. Dan doe ik vroeger open: dunne gordijnen die zich in fonkelende patronen vouwen, dicht onder de warme slaap.

 

Novemberlicht

Even zitten in de novemberzon na een koude nacht. Tussen de kleur van herfst. Ik kijk naar een bloemskelet van de hortensia. In het tegenlicht lijkt de uitgebleekte bloem nog poreuzer, maar krijgt tegelijkertijd een koperen glans. Het licht en donker houd ik tussen mijn wimpers vast; zo wil ik bewaren.

 

Hidden in the ivy

  verborgen in de klimop: gesponnen water, rondom een veertje

spun water
around a small feather
all through the night
 
   ds’14

 

Luisteren

Heb je het gehoord vandaag? De druppels van de nacht die uit de bomen regenden? Heb je gehoord hoe het kind de herfst hoog van zich af schopte en hoe hij toch weer ritselend viel? Hoorde jij ook de luide ganzenvlucht boven de daken? Heb je gehoord hoe madeliefjes zacht de kop opstaken en hoe het blad daarvoor uiteen week? Of heb je het alleen gezien? Speel het geluid dan af in je oren en luister nog een keer. Doe je ogen dicht, leun naar buiten.