Sst…
Voorzichtig onder het rozenblad kijken: stipblaaskaakje die al dagen in de laurierkers vliegt, maar de bloesem bemoeilijkt om goed vast te leggen.
Nog even opwarmen.
Myopa testacea – stipblaaskaakje – blaaskopvliegen – thick-headed flies – Blasenkopffliegen – Conopidés – Hvepsefluer – Vepsefluer – Naamiokärpäset
☘️
_
Afbraak heeft de afgelopen zomer plaats gemaakt voor een tijdelijke natuurtuin. Niet met hagen en perkjes, maar met grassen, wilde bloemen en bijenheuvels. De groefbijtjes doen er hun voordeel mee en vliegen volop. Het is een beetje moerassig door de vele regen. Ik voel mijn voeten wegzakken, soms komt het water omhoog. Een stap verder en ik sta droog. De kamille bloeit onverminderd en er zijn nog beestjes. Vooral de wantsen hebben het hier goed naar hun zin. De laatste dagen is het mooi weer, de ochtenden nog iets bewolkt en fris, de middagen een graad of 17. Maar er staat een aanzienlijke wind. De bloemen schommelen uit focus. Niet ideaal als je met macro wilt fotograferen. Toch laat ik mij er nooit door tegenhouden. Een beetje meebuigen met de wind, noem ik dat. Er is altijd het juiste moment om te pakken en het is die ene tel die verstilt. Oke, niet alle insecten hebben evenveel geduld als ik, maar ik neem het graag zoals het komt. Ik ben buiten en geniet. Met mijn neus in de kamille. ❀
24 oktober 2019 Lasioglossum sp. – Groefbijen ………………………………………………………………………………………………………………………………………. Klik om te vergroten; click to enlarge
☘️
Tot mijn verrassing zag ik ook het vrouwtje van de sprinkhaanvlieg foerageren. Ik heb deze vliegensoort eerder voor mijn lens gehad, maar de laatste keer is meer dan een jaar geleden. Dat was trouwens een bellenblazend mannetje. Bij interesse klik hier. Het vrouwtje is veel grijzer van kleur en minder opvallend. De sprinkhaanvlieg heeft strepen op de ogen, een puntig snuitje en grijsbestoven lengtestrepen op het borststuk. In 1990 voor het eerst waargenomen en inmiddels is deze kleine (± 1 cm) bromvlieg uit de familie Calliphoridae een vrij algemene soort in Nederland.
22 oktober 2019 Sprinkhaanvlieg – Stomorhina lunata
☘️
Met dank voor het kijken en tot de volgende keer,
Dianne
Binnenkort Kamille deel 2
_
In dit blog komen de vliegen Otitis formosa en de Goudsbloemboorvlieg aan bod. (3 foto’s.)
Otites formosa is een vliegensoort uit de familie van de prachtvliegen (Ulidiidae). Er is nog geen Nederlandse naam. Hoewel hij al een aantal jaren bekend is, is Otites formosa nog steeds zeldzaam in Nederland. Deze vrouwelijke vlieg zat rustig op een blad in schaduw en vloog niet weg toen ik haar voorzichtig naderde. Mooi om deze prachtvlieg tegen te mogen komen.
Otites formosa kan een lichaamslengte bereiken van 5-10 millimeter. De kop is oranjerood en de grote samengestelde ogen zijn roodachtig.
Het rugschild heeft vier zwarte lengtestrepen, terwijl de buik drie grote brede strepen heeft. De vleugels zijn versierd met opvallende, donkere vormen. De volwassen vliegen voeden zich met bloemen, vooral de schermbloemenfamilie, terwijl de larven zich voeden met planten, strooisel of uitwerpselen.
Bron: Wikipedia Engels
☘️
Nog een zeldzaam vliegje, maar dan zeer zeldzaam, omdat ze weinig gezien worden, is de goudsbloemboorvlieg, Tephritis praecox uit de familie van de boorvliegen (Tephritidae). Vleugellengte 1,8 tot 3,2 mm.
Ik vond er maar liefst twee, buiten nog wat andere boorvliegjes. Deze zaten mooi stil :-) want ze zijn moeilijk te fotograferen omdat ze zo klein zijn en graag wegkruipen.
Boorvliegen zijn een familie van insecten uit de orde vliegen en muggen. Ze worden ook fruitvliegen genoemd, maar de bekende soorten fruitvliegen uit het geslacht Drosophila behoren tot een andere familie. Boorvliegen onderscheiden zich van deze soorten door de mooie tekeningen van vlekken, banden of zigzagstrepen op de vleugels.
Brontekst: Wikipedia
Goudsbloemboorvlieg – Tephritis praecox
☘️
Met dank voor het kijken en tot de volgende keer,
Groet, Dianne
_
is alweer bijna voorbij. En ik merk dat ik het moeilijk vind om weer voor een blog te gaan zitten. Er is zoveel gebeurd dat bloggen niet meer in mijn systeem zit. Van uitstel komt meestal een – nog – langer afstel en ik heb toch wel veel moois gezien onderweg dat ik graag wil laten zien.
☘️
Voor de kleine ooievaarsbek ‘hangt’ de zwartborstelwolzwever. Hij lijkt stil te hangen, maar de vleugels slaan ongeveer 300x per seconde.
☘️
Waar ik ook kijk, zie ik een bessenwants of bessenschildwants. Het lijkt wel of het er meer zijn dan in andere jaren. Maar misschien zitten ze meer voor mijn neus. De eitjes worden in het voorjaar gelegd.
☘️
En hoewel ze soms minder opvallen dan bovenstaande schildwants, zie ik ook andere wantsen. De bruine getande randwants heb ik nog nooit eerder voor mijn lens gehad. De brilglasvleugelwants wel.
☘️
En ook de kaneelglasvleugelwants en de geblokte glasvleugelwants zijn oude bekenden. Rood valt wat meer in het oog.
☘️
Halyzia sedecimguttata, het meeldauwlieveheersbeestje, de naam zegt het al, leeft van meeldauw. Al vliegend verspreidt hij ook meeldauw. Opvallend is de oranje kleur en de lichte randen van de dekschilden in het midden. De schildranden zijn verplat en enigszins doorzichtig en ook de voelsprieten zijn wat langer dan bij andere soorten. Hij is algemeen, maar niet overal.
☘️
Als afsluiter voor vandaag, want heb uiteraard nog veel meer en ik wil zeker sneller terugkomen, is een foto van de Panemeria tenebrata, de dwerghuismoeder. Dwerghuismoeders, want zijn er twee. Op zuring. De dwerghuismoeder is een dagactieve nachtvlinder die vooral vliegt als het zonnig weer is. De vlinder overwintert als pop onder de grond.
Dank voor jullie belangstelling en tot ziens.
Groet, Dianne
☘️
_
(8 foto’s)
Februari heeft al wat zonnige, aangename uren opgeleverd. Krokussen, sneeuwklokjes en de bloesem van de kweeappel strijden om voorrang.
☘️
Maar ik zie de bromvliegen graag die vloeistof uit de restanten van de mini-appels zuigen. Fotografisch veel leuker, vind ik. Zeker als er weer een bubbel komt. De bubbel is van de Pollenia. En ook de roodwangbromvliegen zijn machtig om te zien onder het vergrootglas van mijn camera.
Stoere beesten!
☘️
☘️
☘️
Maar als je niet van vliegen houdt, heb ik ze je nu wel onder je neus geduwd. Sneeuwklokje dan en kweeappelbloesem?
☘️
Toch ben je er nog niet helemaal vanaf… want tja, de appels moeten ook op…
☘️
_
Dank allemaal voor de felicitaties bij de geboorte van Thijs. Het is een mooi, sterk mannetje en we zijn uiteraard allemaal hevig verliefd :-)
Ik ben nog in het andere huis, in de andere stad, met zijn grote zus. Maandag of dinsdag, als alles zo goed blijft gaan als nu, komen ze thuis. We kunnen niet wachten!
Sinds gisteren heb ik mijn laptop hier en ik was bijna vergeten dat ik een vliegje had gefotografeerd op een koude januaridag, vlak voor de sneeuwval. Zo koud dat je helemaal geen vliegje verwacht!
De vlieg was ongeveer 3 mm groot en viel op door de vorm van de vleugels.
Het is een gele speervleugelvlieg. Ik denk, bijna zeker, dat dit een Lonchoptera lutea is en heb de foto van het vliegje gelijk op Waarneming.nl gepost. Als de naam niet goed is, is daar altijd wel een kenner die mij, wel heel aardig, op de vingers komt tikken. En dat is inderdaad gebeurd. We houden het op Lonchoptera sp. Met dank aan E. de Bree.
Het vliegje zat op een restant van blad.
De larven leven van bladafval. De volwassen vliegen variëren in kleur, van geel tot donkerbruin. Het scutellum, het schildje, is bruin tot geel. De antennesegmenten zijn donker. Je kunt dit vliegje van de lente tot aan de herfst aantreffen. En een enkele, zoals deze, in midden winter met vorst. Het zal vast niet goed voor hem zijn geweest.
☘️
_
Het lijken toch echt zomerse foto’s die ik hier heb geplaatst, maar ze zijn van deze week. Nou ja, ik liep ook zonder jas. Dit had ik echter niet verwacht toen ik het veld inging om wat herfsttaferelen vast te leggen. Ik wist dat er gemaaid was maar ik was op zoek naar eikels en bladeren en misschien een paddestoel. Mijn verbazing was groot toen ik de drukte op een enkele bos fluitenkruid aan de ongemaaide zoomrand zag. Tenminste ik denk dat het fluitenkruid is, ben niet zo best in het herkennen van wilde planten. Ik ben er niet meer weggegaan. Wat nou herfst?
Dit is een sluipvlieg, een weinig behaarde soort. Hij valt op door zijn opstaande getekende vleugels. Algemene vlieg, maar mijn eerste keer.
Misschien onnodig om te vermelden, maar alles is te vergroten door te klikken. (Click to enlarge.)
Ectophasia crassipennis
☘️
Ook was de woeste sluipvlieg van de partij, het blijft een indrukwekkende vlieg.
Ik moest even uitzoeken hoe ik met de belichting om moest gaan. Het is heel anders met zo’n lage zon op stralend witte bloemen.
De foto’s zijn allemaal iets overbelicht, maar ik kon er wel mee naar huis gaan, vond ik.
☘️
Maar wat mij het meest verbaasde, is dat er ook nog een aantal bijen aanwezig waren. Zandbijen en groefbijen.
Een grasbij, denk ik, was de grootste van het stel.
☘️
Nog een solitaire wilde bij. Een roodgatje?
☘️
Het is een hele serie geworden, maar die kans kon ik toch ook niet zomaar voorbij laten gaan.
☘️
Ik ben benieuwd wanneer het winter wordt…
☘️
_
– 2 foto’s –
De zomer is ten einde, oktober heeft alvast wat verschillende gezichten laten zien, maar er bloeit nog genoeg of is aan een herbloei begonnen, zoals de lavendel. En als dan ook nog de zon schijnt, glanst deze zweefvlieg nog feestelijker. Dit is een snorzweefvlieg, pyjamazweefvlieg, dubbelbandzweefvlieg of cocacolazweefvlieg oftewel Episyrphus balteatus. Ik noem deze soort meestal een pyjamazweefvlieg, maar snorzweefvlieg dekt nog het meest de lading vanwege de snorretjes die je op het achterlijf ziet. Dit is een man: de ogen staan dicht op elkaar.
Snorzweefvlieg – Episyrphus balteatus 10-2018
☘️
Snorzweefvlieg – Episyrphus balteatus 10-2018
☘️
_
Myzus persicae (Groene perzikluis) & Lavendula
Deze luis is ongeveer 1,2 tot 2,6 mm lang. Aan het eind van het seizoen worden alleen gevleugelde luizen gevormd (in de zomermaanden kunnen ook gevleugelde luizen voorkomen). Deze luizen vliegen naar de winterwaardplant waarop ze na paring eieren afzetten. Ze leven niet in kolonies.
☘️
Scathophaga stercoraria (drekvlieg of strontvlieg)
De vlieg leeft van nectar en af en toe een een insect. Om het voedsel naar binnen te krijgen, gebruikt hij zijn zuigsnuit. De naam komt voort uit het feit dat de eitjes afgezet worden in mesthopen. De eitjes zijn voorzien van zijvleugeltjes, zodat ze niet meteen in de verse hoop verdwijnen.
☘️
Sierappel Malus ‘Red Sentinel’
Er ligt vaak een kat in de kroon van deze kleine boom te slapen. Na de bloei van de bloesem ontstaan kleine kersachtige appeltjes die tot in de winter aan de boom blijven hangen. De appeltjes kun je eten, maar zijn smakeloos. De lijsterachtigen eten ze graag. Ik gebruik ze als decoratie.
☘️
Neomyia sp. (Panasonic lumix & Raynox DCR-250)
Dit is een Neomyia uit de familie echte vliegen. Welke volledige benaming hij heeft, viridescensis of cornicina, is onduidelijk want dat zou je onder andere aan de vleugeladering moeten zien. Die is onzichtbaar op deze foto. En alsof het nog niet nat genoeg is, komt er nog een druppel bij…
☘️
_
De hemelsleutel, sedum Herbstfreude komt nu in bloei. Zet deze plant in je tuin als je hem nog niet hebt, want in het het najaar hebben de verschillende insecten de nectar nog nodig. Ook kunnen ze er goed in schuilen. Heel veel bloemen zijn nu aan het uitbloeien, maar de sedum Herbstfreude begint met de bloei van de late zomer tot ver in oktober.
↑ Dit is de Menuetzweefvlieg – Syritta pipiens. Deze soort is niet moeilijk op naam te brengen. De menuetzweefvlieg is een klein, slank zweefvliegje dat als een ‘stokje’ voor bloemen en tussen de vegetatie kan zweven, waarbij ze schokkerig voortbewegen. Achterlijf zwart met wittige vlekken. Achterdij zeer dik. Tekst: waarneming.nl
In het Zweeds heten deze diertjes Kompostblomfluga en dat dekt de naam wel want de larve leeft van afval op allerlei plekken, zoals bij de bodem en in composthopen.
Deze plant trekt ook honingbijen aan. Ik heb er van de week nog 6 geteld op een dag. Dit is de gewone honingbij, Apis mellifera. ↓
↓Hieronder nog een vrouw dambordvlieg en daar is ook nog wat over te vertellen.
Met de soortnaam dambordvlieg zit ik goed. Ik zou deze vlieg in volle overtuiging aanduiden met Sarcophaga carnaria, maar het geslacht Sarcophaga bestaat in Nederland en België uit niet minder dan 30 soorten, die allemaal zo sterk op elkaar lijken, dat alleen microscopisch onderzoek uitkomst geeft over de exacte soort. Als voorbeeld van dit geslacht wordt in de insectengidsen vaak Sarcophaga carnaria opgevoerd. Maar dat betekent niet dat elke dambordvlieg dus ook die soort is.*
Kijk, dat wist ik helemaal niet.
* De informatie en tekst komt van Gardensafari
Bij deze sedumsoort kan ik gewoon een stoel neerzetten, gaan zitten met de camera op mijn knieën en kijken en wachten op wat er allemaal aan komt vliegen en kruipen. Een blinde bij, een gewone muurwesp, een woeste sluipvlieg, een kraamwebspin, een akkerhommel en de regen. ↓
☘️
_
In 3 foto’s.
‘Eén van de algemeenste sluipvliegsoorten in de Benelux is de woeste sluipvlieg. Maar het is een problematische soort, want er zijn er twee. Ze lijken op elkaar als twee druppels water. Lange tijd is gedacht dat je ze uit elkaar kon houden door te kijken naar de zwarte streep over het achterlijf. Bij Tachina magnicornis zou die streep breder zijn dan bij Tachina fera. Maar door de genitaliën te bestuderen heeft men vastgesteld dat dat lang niet altijd op gaat. Ook is de kleur van de pootjes bij beide soorten soms variabel. Wel zit er verschil in de antennes, maar dat valt op foto’s zelden te zien. Zonder genitaalonderzoek zul je het dus altijd moeten houden op Tachina fera of Tachina magnicornis. En ben je in Zuidelijk Europa, dan komen daar nog andere sterk gelijkende soorten bij! Overigens is Tachina magnicornis in West Europa veel zeldzamer dan Tachina fera. De laatste parasiteert op enkele grotere uilen, zoals de hyena. De ontwikkeling gaat razend snel: 10 dagen nadat het ei is gelegd kan er al een nieuwe vlieg verschijnen!’
– Tekst: Gardensafari
‘De vlieg wordt ongeveer 9 tot 16 millimeter lang, en is te herkennen aan het geeloranje achterlijf met in het midden een brede, zwarte streep. De achterlijfspunt is lichter en tegen het borststuk is een dunnere zwarte rand aanwezig. Voor het borststuk zit een opvallend, oranjerood en glanzend ‘bultje’ dat postscutellum heet. De achterzijde van de kop is fijn behaard, de ogen zijn rood van kleur. Het borststuk is grijsbruin en over het hele lichaam zit een niet erg dichte maar wel lange, zwarte en borstelige beharing, een kenmerk van veel sluipvliegen. Aan de wilde beharing heeft deze soort zijn naam te danken.’
– Tekst: Wikipedia.
‘Sluipvliegen leggen hun eitjes in of bij de larven van andere insecten. De sluipvlieglarve eet vervolgens de andere larve op. Er zijn heel veel sluipvliegsoorten (alleen al in de Benelux meer dan driehonderd!) en en elke soort is op bepaalde insectensoorten gespecialiseerd.’
– Tekst: Gardensafari.
☘️
_
Kijken of het werkt: drie vliegen in dauw en omzetten naar zwart-wit. Wat is mooier, ik weet het niet. Daarom zijn de kleurenversies ook ingevoegd, om te vergelijken. Apart is het wel, al die dauwdruppels, maar natte vliegen op naam brengen is een beetje veel gevraagd. Daarom heten ze hier ‘Dauwvliegen’. Dat dekt die lading druppels wel. Onnodig te vermelden dat je ze kunt vergroten.
in zompig gras en mat-grijs licht, wacht het botte maaien
laaien bessen in de struiken, haasten stappen op het pad
sluipen, wieken, ruisen – het park schemert wit in dauw
terwijl vleugels wachten op een lauwe wind
blaast de lucht zich hemelsblauw
soli 2018
☘️
_
Gek genoeg bedacht ik mij gisterenochtend dat ik dit jaar nog geen sprinkhaanvlieg (Stomorhina lunata) had gezien terwijl het toch een algemeen voorkomend (brom) vliegje is. Maar goed, ik stond er verder niet bij stil. Meestal fotografeer ik wat me voor de voeten komt.
En toen, en toen, en toen… was hij daar gewoon.
En ging hij ook nog bellenblazen.
Dit is een mannetje. Voor een vrouwtje klik je hier.
Het mannetje wordt nog al eens aangezien voor een zweefvlieg (geel-oranje banden op zijn achterlijf). De sprinkhaanvlieg wordt ook wel vaker voor een snuitvlieg gehouden, juist vanwege het uitstekende snuitje. Maar let maar eens op zijn prachtige ogen.
Wat een geweldig mooi toeval is dit, ’s ochtends denken, ’s middags zien. Met een bel als voltreffer.
De foto’s zijn te vergroten, click to enlarge…
☘️
_
Met 2 foto’s.
Deze zweefvlieg met de naam blinde bij, Erastalis tenax, heb ik al een paar maal de revue laten passeren. Soms blijft hij langskomen :-) vooral op de goudsbloemen. Ik heb geprobeerd om de haren op zijn ogen te laten zien, daarom wordt hij ook ‘blinde’ (bij) genoemd. dat is vooral op foto 1 gelukt. Gelukkig trok hij zich niks van mij aan. Ik heb fijn gespeeld op deze vrije woensdagmiddag.
☘️
_
Hij viel wel op, dit mannetje langlijf, met zijn felgele en oranje kleuren. Ik heb gezocht, ik heb gevraagd, maar ik moet het op Sphaerophoria sp. houden. Van de 11 Nederlandse soorten zijn er slechts 3 aan de hand van veldkenmerken op naam te brengen. De langlijfzweefvliegen met het achterlijf even lang als de vleugels zijn zonder genitaalonderzoek niet uit elkaar te houden: zo nauwkeurig hoef ik het nu ook weer niet te weten.
Langlijfzweefvliegen zijn smal gebouwde vliegen met geel/oranje tekening op achterlijf en heldergele zomen op borststukrug. Het schildje is geel.
Klik om te vergroten, click to enlarge.
Bron: waarneming.nl
☘️
_
Met dit warme zomerweer word je vanzelf langzaam. Daar hebben deze diertjes geen last van. Moet ik toch nog snel zijn, maar wel op mijn dooie akkertje…
Akkerhommel – Bombus pascuorum – Common carder bee – Ackerhummel – Bourdon des champs – Åkerhumla – Agerhumle – Trzmiel rudy
Klik om te vergroten – Click to enlarge
Klein geaderd witje – Pieris napi – Green-veined white – Rapsweißling – Piéride du navet – Rapsfjäril – Bielinek bytomkowiec – Pieride del navone
☘️
Er zijn veel wespen dit jaar. Nu zijn het nog geen plaaggeesten. Dat gaat nog komen. Ik zal wat lekkers voor ze neerzetten als we buiten gaan eten. Ik heb een raat uit het verdelgde wespennest uit de tuinkast bewaard. Het doet pijn als ik het zie, maar als het groter was geworden… houd ik mij voor. Maar ik voel me schuldig. Ik had met de camera nooit zo dicht bij een levend nest kunnen komen, toch voelde het niet fijn. Insecten zijn het mooist in hun natuurlijke omgeving en de sport is om ze daar zo goed mogelijk in te ‘vangen’.
Klik om te vergroten – Click to enlarge
Een schorpioenvlieg ritselt als hij op jacht is, heb ik gemerkt, gelukkig zit hij ook wel eens stil gewoon heel erg prachtig te wezen. Dit diertje verdient de schoonheidsprijs. Overigens is deze gewone schorpioenvlieg een vrouwtje. Het mannetje is mij tot nu toe te snel af.
Gewone schorpioenvlieg – Panorpa communis – Common scorpionfly – Gemeine Skorpionsfliege – Mouche scorpion – Vanlig skorpionslända
☘️
Het onderwerp van de laatste foto is wat groter dan de onderwerpen die ik normaliter fotografeer, maar ze lag zo lekker lui dat ik haar niet kon weerstaan. Saartje doet geen vlieg kwaad. Als ze maar ergens kan gaan liggen, is het allemaal goed. Niet helemaal waar. Ze vind het heerlijk om kopjes te komen geven als ik net scherp heb gesteld of strijkt met haar staart het insect het beeld uit.
☘️
2018 – Macrofotografie – Soli
_
Loom met ogen dicht
luisteren naar nabijheid
en bloemen horen
zoals de aren klinken
naar een zomer vol nectar
Tanka Soli 2018
Juli 2018 Macrofotografie – Klik om te vergroten
☘️
_
De absoluut niet-informatieve tekst staat onder de foto als foto.
☘️
_
‘Het mooiste, gretigste licht is het licht dat je kan vangen en op je gezicht mee naar huis kunt nemen.’ ©Soli 2018
Nog niet zo lang geleden, keek ik het nieuwe gewas zowat uit de grond, zo verlangend naar de lente na een lange winter. Nu weet ik niet waar ik kijken moet. Het is een groot bont feest in en om de tuin.
Het gras staat vol met madelief en ereprijs. Het speenkruid bloeit in duizend zonnen. En heeft bezoek van een bladwesp en een wilde bij.
De pioenroos steekt haar rode blad al boven de grond en is de schuilplaats van een beregende bloemvlieg. ~ klik ~
De pol bosanemoontjes uit de tuin van mijn moeder doet het goed. De kleine veldkers heeft zich in de pot met tijm genesteld, het is zo’n fotogeniek bloemetje. Het longkruid krijgt steeds meer bloemen en maakt al meer blad. In de ribes zoemt het van jewelste. Deze honingbij zat een halve seconde langer voor mijn neus dan de rest. En de dotterbloemen, de dotterbloemen groeien bijna uit de vijver. ~ klik ~
In de ranonkelstruik vond ik een zuringrandwants (Coreus marginatus) uit de familie randwantsen. Hij zuigt plantensappen en wacht op de bessen. De wilde viooltjes bloeien en in de gecultiveerde viool zat een spin goed op haar plek totdat ik haar stoorde. De mug bleek onverstoord.
Ik houd van blauwe druifjes, vooral als ze nog strak in de knop zitten. Er is al zoveel. ~ klik ~
De temperaturen wisselen nog, het regent af en toe met bakken uit de hemel, maar het is onmiskenbaar lente. En de lente maakt haast.
☘️
_
Ik kijk alles uit de grond, maar het komt en wordt vanzelf lente… ❁
☘️
2018 – Macrofotografie – Grote sneeuwroem – Chionodoxa forbesii Baker – Bolgewas – Maart – Natuur – Panasonic Lumix DMC-FZ200 – Raynox DCR-250 – Soli
_
Blomsterphoto 